Amaç: Ergenlik çağındaki okul çocuklarında prehipertansiyon ve hipertansiyon sıklığını saptamak ve vücut kitle indeksi, aile öyküsü, sigara, uyku bozukluğu ve egzersiz düzeyleri ile karşılaştırmak.

Yöntem: 2009 yılı Mart–Haziran ayları arasında İstanbul Kasımpaşa’daki Kaptanpaşa İlkokulu’na devam eden 11-15 yaş arasındaki tüm öğrenciler çalışmaya alındı. Her öğrencinin boy, kilo ve tansiyonları ölçüldü, yüz yüze görüşme tekniği ile BEARS uyku ölçeği uygulandı. Sigara ve egzersiz öyküsü de alındı. “Dördüncü Çalışma Grubu Raporu” referans alınarak öğrenciler normotansif, prehipertansif ve hipertansif olarak sınıflandırıldı. Prehipertansif ve hipertansif olanların tansiyonları iki ayrı günde her seferinde üçer kez ölçüldü ve tekrar sınıflandırıldı. İstatistikler SPSS v.18 ile gerçekleştirildi ve risk faktörleri için lojistik regresyon analizi uygulandı.

Bulgular: Yaş ortalaması 12.73±1.107 olan 249’u (%49.9) kız, 250’si (%50.1) erkek toplam 499 öğrenci çalışmaya alındı. Katılan öğrencilerin, 430’u (%86.2) normotansif, 56’sı (%11.2) prehipertansif, 13’ü (%2.6) hipertansifti. Daha önce en az bir kez kan basıncı ölçümü yapılan çocukların sayısı 99’du (%19.8). BEARS uyku ölçeğinde en az bir alanda uyku bozukluğu bildiren öğrencilerin sayısı ise 328’di (%65.7). Vücut kitle indeksi normal ve düşük olanlar 418 (%83.8), kilolu olanlar 35 (%7), fazla kilolu olanlar ise 46 (%9.2) kişiydi. Kan basıncı vücut kitle indeksine göre farklılaşıyordu (p<0.0001); lojistik regresyon analizinde kan basıncı yükselmesini belirleyen tek bağımsız değişkenin vücut kitle indeksi olduğu saptandı.

Sonuç: Birinci basamak hekimleri ergenlik dönemindeki çocukların en az bir kez kan basıncını kontrol etmelidir. Yüksek normal kan basıncı olan ergenlerin birinci basamakta nasıl izleneceği açık olmamasına rağmen, ilerideki yaşamlarında hipertansiyon ve ilişkili kardiyovasküler hastalıkların gelişme riski yüksek olduğundan, bu grubun daha yakından izlenmesi ve yaşam biçimi danışmanlığı verilmesi gereklidir.