Anxiety, depression and quality of life among the patients with diabetes mellitus

Objective: Depression and anxiety are more common among the patients with diabetes in comparing with healthy people. Anxiety and depression, adversely affect the diabetic patients’ compliance, response to treatment and prognosis. Also, they increase the risk of complications, mortality and health costs, and decrease the quality of life and self-care. Recent guidelines recommend to screen depression and anxiety among diabetes patients and treat patients with any psychological problems. The aim of this study is to investigate the frequency of anxiety and depression among type two diabetes and determine their relation with quality of life. Methods: Four-hundred type 2 diabetes mellitus patients are included in the study, who applied to Ankara Numune Training and Research Hospital, Family Medicine Department. A questionnaire is applied that investigates socio-demographic factors and stage of the disease among patients. Also, HAD scale for screening depression and anxiety and, EQ5D scale for assessing quality of life are used. Results: 21.8% of the patients had anxiety, and 42.0% had depression. Women had higher scores both for depression (p=0.001) and anxiety (p=0.001) than men. Depression was related with higher education level, low socioeconomic level, duration of the illness, existence of hypertension and complications (p<0.05). BMI, duration of diabetes, existence of complication were also found related with anxiety (p<0.05). Quality of life was significantly lower among the obese and hypertensive patients (p<0.05). Conclusions: This study shows that depression and anxiety among patients with diabetes are related with various factors like comorbidity, complications, BMI. Further studies are needed to show, carefull and good planned family medicine care can decrease depression and anxiety prevalence by effecting these factors

Diabetes mellitus’lu hastaların anksiyete, depresyon durumları ve yaşam kalitesi düzeyleri

Amaç: Diyabetik hastalarda başta depresyon ve anksiyete bozuklukları olmak üzere ruhsal bozuklukların genel popülasyona oranla daha sık görüldüğü bildirilmektedir. Tip 2 diabetes mellitus'ta (DM) depresyon ve anksiyete görülmesindeki bu artış beraberinde hastanın uyumunu, tedaviye cevabını, hastalığın prognozunu olumsuz etkilemektedir. Ayrıca özbakım ve yaşam kalitesinde bozulmaya, komplikasyon gelişme riski, mortalite ve sağlık harcamalarında artışa neden olmaktadır. Günümüzdeki tedavi rehberleri DM’lu hastaları depresyon ve anksiyete yönünden taramayı, psikolojik sorunları saptananları mutlaka tedavi etmeyi önermektedir. Biz çalışmamızda dünyada ve ülkemizde önemli bir halk sağlığı sorunu olan Tip 2 DM’lu hastaların anksiyete ve depresyon durumları ile yaşam kalitesi düzeylerini ve bunlarla ilişkili olabilecek faktörleri ortaya koymayı amaçladık. Yöntem: Çalışmamıza Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği polikliniğine başvuran, Tip 2 DM’lu 400 hasta dahil edildi. Tüm hastalara, sosyo-demografik özellikleri ve hastalıklarıyla ilgili genel durumu değerlendirmek için bir anket, depresyon ve anksiyete durumlarını değerlendirmek için Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HAD), genel yaşam kalitesini değerlendirmek için EQ5D ölçeği uygulandı. Bulgular: Araştırmamızda hastaların %21.8’inde anksiyete, %42.0’sinde depresyon bulunduğu gözlendi. Kadınlarda hem depresyon (p=0.001) hem de anksiyete açısından (p=0.001) erkeklerden daha yüksek puan saptandı. Depresyon ile yüksek eğitim düzeyi, düşük sosyoekonomik düzey, hastalık süresinin uzunluğu ve hipertansiyonun eşlik etmesi ve herhangi bir komplikasyon varlığı arasında anlamlı ilişki bulundu (p<0.05). Vücut kitle indeksi (VK‹), diyabet süresi ve komplikasyon varlığı anksiyete ile ilişkili bulunmuştur (p<0.05). Yaşam kalitelerine bakıldığında; normalin üstünde kilolu ya da hipertansiyonu bulunan kadınların yaşam kalitelerinin anlamlı olarak düşük olduğu (p<0.05) gözlendi. Sonuç: Bu çalışma diyabet hastalarında sık görülen depresyon ve anksiyetenin komorbidite, komplikasyonlar, VKI gibi çeşitli faktörlerle ilişkili olduğunu göstermektedir. iyi bir aile hekimliği uygulamasının bu faktörleri etkileyerek anksiyete ve depresyon oranını azaltabileceğinin daha ileri çalışmalar ile gösterilmesi gerekir.